OSJ / Ordre militaire de Saint-Jean / mafia amsterdam / services arabes
2 participants
Page 1 sur 1
OSJ / Ordre militaire de Saint-Jean / mafia amsterdam / services arabes
par 6clopes Mer 3 Mar - 13:44
source: http://www.stelling.nl/kleintje/322/Beurs5.htm
Beursfraude - deel vijf
In de eerste vier afleveringen van onze rondgang door de spelonken van de financiële onderwereld lieten wij ondermeer de verbindingen die bestonden tussen Dove International - één van de investeringsvehikels van beursgoeroe Dirk de Groot - en allerlei duistere politiek-criminele organisaties de revu passeren. Een van die louche clubs was de Soevereine Militaire Orde van St. Jan (OSJ), waarbinnen prins Bernhard een belangrijke plaats innam. Langs deze route dalen wij nu opnieuw af. Op zoek naar nog ongeëxploreerde connecties tussen figuren uit de onderwereld en de 'high society'.
Zoals in de voorafgaande bijdragen al aan de orde is geweest onderhield Gustave Keteleer, het in 1985 in aanwezigheid van ZKH geïnstalleerde hoofd van de Belgische OSJ, zakelijke contacten met de top van het Syrische wapen- en drugskartel. Daartoe behoorde naast Rifaat Assad (de broer van de Syrische president) en de Palestijn Hassan Zubaïdi, ook de beruchte Manzur al-Khassar, de zoon van een voormalige Syrische premier.
Manzur begon zijn carrière in de eerste helft van jaren zeventig. Hij opereerde in die periode vanuit Londen en kwam al vrij snel in aanraking met de Britse justitie wegens drugsinvoer via het Joegoslavische Kosovo. Na een gevangenisstraf van twee en een half jaar verhuisde hij met zijn gezin naar een zonniger oord: het Spaanse Marbella. Hij betrok een villa naast het riante optrekje van de Saoedische koning Fahd met wie hij al spoedig op goede voet stond.
Dat gold eveneens voor de ook al vlakbij hem wonende internationale wapenhandelaar Adnan Khashoggi (met wie hij participeerde in het Iran/Contra-verhaal), Philippe Junot (een tijdlang geparenteerd aan de Grimaldi's), de Amerikaanse topzwendelaar Marc Rich (geen onbekende voor de Nederlandse gebroeders Wyler van Granaria) en de Palestijnse guerrilla-leider Abu Abas. Mede dankzij deze relaties klom Manzur op tot de top van de wapens- en drugsbranche in de wereld en genoot deswege enig aanzien bij de fine fleur van deze aarde. In deze kringen was men hier en daar echter minder gelukkig met Manzurs groeiende aandeel in een reeks PLO-aanslagen tegen joodse doelen en Mossad-agenten. Zo ging hij eind 1985, begin 1986 over tot het beramen van een aanslag op een paar Israëlische wapenhandelaren in Amsterdam. Een van zijn maten zou echter de Mossad hebben getipt en de Amsterdamse recherche maakte een voortijdig einde aan Manzurs opzetje. De Syrische evenwichtskunstenaar bleef zelf buiten schot, hoewel er vanuit Nederland wel een poging werd ondernomen om hem erin te luizen. Althans, wanneer wij de inhoud van een veelbesproken bandopname mogen geloven, die in januari 1992 werd geproduceerd door een paar goede subtoppers uit de toenmalige Nederlandse misdaadcompetitie: Charlie Wong en Geurt Roos, de oud-capo van dominee Bruinsma. De tape bevatte een reeks van interessante verhalen met namen en toenamen uit de woelige jaren die Wong en Roos achter zich hadden liggen en was bedoeld als een soort levensverzekering. Maar Wong ervoer al midden 1993 dat zoiets voor kwaadwilligen geen beletsel vormt voor het uitblazen van kaarsen. Bij Roos was dat al een jaar daarvoor door een toeval mislukt toen zijn BMW werd doorzeefd met warm lood uit Joegoslavië. Hij zat echter niet in de wagen. Wel zijn vriend Edwin van Houten, die ter plekke overleed. Merkwaardig detail: volgens verschillende publicaties behoorde de 19-jarige tot de hofhouding van prins Bernhard. Een van de vertellingen van Wong had betrekking op een paar hoogtepunten uit de carrière van een van zijn voormalige gabbers, Henk Orlando Romy. Alias de Cobra.
de Cobra en de procureur
Romy's opkomst in de drugsscene dateert uit de beginjaren tachtig en werd geschraagd door een paar goede contacten in België. Een daarvan was de beroepsgokker Baptist Andries, die wanneer dat zo uitkwam nuttige informatie uitwisselde met een Brusselse substituut-procureur, Claude Leroy. Die verbinding kwam goed van pas toen in september 1984 een paar uitvoerders van Romy dichtbij Brussel door de politie werden aangehouden met 1300 kilo hasj. De arrestatie bleek het resultaat te zijn van een grootscheeps, internationaal onderzoek naar de activiteiten van Romy en zijn club. De cobra kwam erachter dat daarover bij justitie in Brussel een interessant dossier op de plank lag. En wat belangrijker was: onder het bereik van Leroy. De deal was snel gemaakt. Via Andries betaalde Romy rond de twee ton aan Leroy in ruil voor een kopie van dat dossier. Daarin stond ondermeer te lezen dat het drugstransport waarbij zijn uitvoerders tegen de lamp waren gelopen was opgezet en begeleid door het Duitse Bundes Kriminalamt. Uitlokking dus en Romy's trawanten kwamen in april 1985 op vrije voeten. Maar het betekende wel het einde van de carrière van Leroy, die eind 1985 wegens schending van het ambtsgeheim tot anderhalf jaar gevangenisstraf werd veroordeeld. Hij ging onmiddellijk in hoger beroep, erop wijzend dat hij met het leveren van informatie aan de onderwereld meer aan de weet wilde komen over de Bende van Nijvel en andere tot dat complex behorende affaires. Een bekend soort smoes die ooit uit Amerika is overgewaaid en die in Nederland bijvoorbeeld door het IRT is gebruikt om de massale doorvoer van allerlei soorten shit te gedogen en zelfs te entameren.
In de loop van het onderzoek tegen Leroy werd ook Romy verhoord. Maar wel op neutraal terrein. In Baarle-Nassau. Volgens de Wong-tapes kreeg Romy daarna "een vrijgeleide naar Marbella om de heer Mansur in de val te lokken. Want de heer Mansur wordt gezien als een van de grootsten in de hasj in de hele wereld. Maar meneer Mansur, die met de PLO te maken heeft, heeft zijn eigen inlichtingendienst en komt daar dus heel snel achter, dus die laat Henk Romy lekker gaan. Henk Romy ging daarop naar Marokko en ging daar lekker de gevangenis in" (Parool 05-11-96).
Romy verdween inderdaad wegens hasjhandel achter de tralies van een Marokkaanse gevangenis. Maar in tegenstelling tot een aanzienlijk aantal Nederlandse vrachtwagenchauffeurs en toeristen die voor hetzelfde delict al dan niet terecht in koning Hassans bunkers huizen, niet voor lang. Begin 1988 werd Romy uitgeleverd aan onze zuiderburen voor hasjsmokkel vanuit Marokko naar België. Hij werd veroordeeld tot tien jaar, maar zat er geen dag voor in de gevangenis. Volgens Belgische bronnen omdat hij "die gegevens heeft over de procureur des konings en over die andere mensen die ze chanteerden". Mogelijk, maar volgens Leroy en diens echtgenote Dominique Mersch kan er ook een andere reden zijn.
de Cobra en de prins
Zowel Leroy zelf als zijn echtgenote bezochten in het voorjaar van 1986 de naar Paraguay gevluchte Jean Bultot, wiens naam prominent voorkomt in alle publicaties met betrekking tot de bende van Nijvel. De voormalige onderdirecteur van de gevangenis in St.Gillis en wapenexpert had eind januari van dat jaar de benen genomen, omdat hij vreesde voor zijn leven. Hij wist teveel. Vanuit Paraguay startte hij een correspondentie met het justitiële onderzoeksteam van Dendermonde onder leiding van rechter Freddy Troch, die de zaak van de Bende onder zich had. Volgens een rapportage van dat team had Bultot daarin onder meer het volgende vermeld: "Claude Leroy werd tijdens zijn proces geconfronteerd met een ongewoon personage: Romy Henk, persoon die superbeschermd wordt door een lid van de koninklijke familie in Nederland. Wanneer Leroy Claude gepoogd had om zulks te verklaren zou hij jong zijn gestorven". Troch en de zijnen hadden weliswaar andere prioriteiten, maar hun nieuwsgierigheid naar deze kwestie was wel degelijk gewekt. Een citaat uit een ander vertrouwelijk verslag van het onderzoeksteam dd. 32-06-86: "Leroy heeft als magistraat een internationale drugszaak behandeld. In deze zaak zou hij op "iets groots" gestuit zijn. Hooggeplaatste personen die internationaal gezagsdragend zijn, zouden in deze zaak betrokken zijn. Het onderzoek daarin werd uitgevoerd door Frans Reyniers van de gerechtelijke politie in Brussel. Henk Romy diende in deze zaak te worden verhoord. Toen Reyniers op rogatoire - getuigen verhorende - commissie naar Nederland moest, bleek dat Romy al gewaarschuwd was". Blijkbaar was Leroy nog wat voorzichtig, maar Troch cs. zetten door en op 26 juni is de substituut eindelijk bereid man en paard te noemen: "Op een gegeven ogenblik heeft Leroy een onderzoek in verband met drugs. Het bleek dat er ergens in Vlaanderen een clandestien druglabo werd uitgebaat. Op zeker moment werd een camion geladen met hasj onderschept en inbeslaggenomen. Terwijl de politiediensten alles onderzochten in verband met deze trafiek, gebeurde intussen elders in de omgeving van Antwerpen een trafiek van 25 ton drugs. In deze zaak zouden in België geen vooraanstaande personen zijn betrokken, doch in Nederland zou het kopstuk ervan prins Bernhard zijn. Als uitvoerder in verband met deze drugszaak wordt de naam Romy Henk genoemd, man die grote sier voert in Nederland, aldaar de hand boven het hoofd wordt gehouden door ?. Intussen werd Romy Henk in Marokko aangehouden, maar over zijn uitlevering werd op geen enkel ogenblik gesproken. In dit verband spreekt Leroy ook over een zekere Andries, die voor Romy Henk zou werken en drugs zou verhandelen".
de slangenkuil
De ontboezemingen van Leroy lijken op het eerste gezicht sterk op die van een stamineebezoeker na twintig glazen Kwak. Maar wie in dit verband weer eens een bescheiden blik werpt op de lijst van KZH's vrienden, onder wie vele hooggeplaatste personen die internationaal gezagsdragend zijn, bekruipt onwillekeurig toch een gevoel van herkenning.
Zoals al in eerdere afleveringen aan de orde kwam, droeg noch het OSJ- noch het Comtrax/FI-netwerk waarmee de prins gelieerd was een erg koosjer karakter. Verbindingen binnen dit kader met Syrische wapen- en drugsclan van al-Khassar, met de maffia, met (ex-) nazi's en de regimes van Paraguay, Marokko en Pakistan die kapitalen verdienden aan, cq. op de been bleven dankzij de drugshandel, liggen dicht onder de oppervlakte. Om maar niet te spreken van de connecties die ZKH indertijd onderhield met mensen als de maffia- en Mossadbankier Tibor Rosenbaum en de internationale wapen- en drugsfinancier Robert Vesco. En de huidige relatie via de exclusieve greens van een extravagante golfclub in Spanje tussen ZKH en George Bush, de regisseur van een formidabele stroom van wapens voor drugsdeals in het Midden-Oosten en Latijns-Amerika.
Het is dus misschien wel wat onverwacht dat de naam van de prins opduikt in het Belgische Bende van Nijvel-dossier, maar echt vreemd is het ook weer niet.
Jan Portein
Beursfraude - deel vijf
In de eerste vier afleveringen van onze rondgang door de spelonken van de financiële onderwereld lieten wij ondermeer de verbindingen die bestonden tussen Dove International - één van de investeringsvehikels van beursgoeroe Dirk de Groot - en allerlei duistere politiek-criminele organisaties de revu passeren. Een van die louche clubs was de Soevereine Militaire Orde van St. Jan (OSJ), waarbinnen prins Bernhard een belangrijke plaats innam. Langs deze route dalen wij nu opnieuw af. Op zoek naar nog ongeëxploreerde connecties tussen figuren uit de onderwereld en de 'high society'.
Zoals in de voorafgaande bijdragen al aan de orde is geweest onderhield Gustave Keteleer, het in 1985 in aanwezigheid van ZKH geïnstalleerde hoofd van de Belgische OSJ, zakelijke contacten met de top van het Syrische wapen- en drugskartel. Daartoe behoorde naast Rifaat Assad (de broer van de Syrische president) en de Palestijn Hassan Zubaïdi, ook de beruchte Manzur al-Khassar, de zoon van een voormalige Syrische premier.
Manzur begon zijn carrière in de eerste helft van jaren zeventig. Hij opereerde in die periode vanuit Londen en kwam al vrij snel in aanraking met de Britse justitie wegens drugsinvoer via het Joegoslavische Kosovo. Na een gevangenisstraf van twee en een half jaar verhuisde hij met zijn gezin naar een zonniger oord: het Spaanse Marbella. Hij betrok een villa naast het riante optrekje van de Saoedische koning Fahd met wie hij al spoedig op goede voet stond.
Dat gold eveneens voor de ook al vlakbij hem wonende internationale wapenhandelaar Adnan Khashoggi (met wie hij participeerde in het Iran/Contra-verhaal), Philippe Junot (een tijdlang geparenteerd aan de Grimaldi's), de Amerikaanse topzwendelaar Marc Rich (geen onbekende voor de Nederlandse gebroeders Wyler van Granaria) en de Palestijnse guerrilla-leider Abu Abas. Mede dankzij deze relaties klom Manzur op tot de top van de wapens- en drugsbranche in de wereld en genoot deswege enig aanzien bij de fine fleur van deze aarde. In deze kringen was men hier en daar echter minder gelukkig met Manzurs groeiende aandeel in een reeks PLO-aanslagen tegen joodse doelen en Mossad-agenten. Zo ging hij eind 1985, begin 1986 over tot het beramen van een aanslag op een paar Israëlische wapenhandelaren in Amsterdam. Een van zijn maten zou echter de Mossad hebben getipt en de Amsterdamse recherche maakte een voortijdig einde aan Manzurs opzetje. De Syrische evenwichtskunstenaar bleef zelf buiten schot, hoewel er vanuit Nederland wel een poging werd ondernomen om hem erin te luizen. Althans, wanneer wij de inhoud van een veelbesproken bandopname mogen geloven, die in januari 1992 werd geproduceerd door een paar goede subtoppers uit de toenmalige Nederlandse misdaadcompetitie: Charlie Wong en Geurt Roos, de oud-capo van dominee Bruinsma. De tape bevatte een reeks van interessante verhalen met namen en toenamen uit de woelige jaren die Wong en Roos achter zich hadden liggen en was bedoeld als een soort levensverzekering. Maar Wong ervoer al midden 1993 dat zoiets voor kwaadwilligen geen beletsel vormt voor het uitblazen van kaarsen. Bij Roos was dat al een jaar daarvoor door een toeval mislukt toen zijn BMW werd doorzeefd met warm lood uit Joegoslavië. Hij zat echter niet in de wagen. Wel zijn vriend Edwin van Houten, die ter plekke overleed. Merkwaardig detail: volgens verschillende publicaties behoorde de 19-jarige tot de hofhouding van prins Bernhard. Een van de vertellingen van Wong had betrekking op een paar hoogtepunten uit de carrière van een van zijn voormalige gabbers, Henk Orlando Romy. Alias de Cobra.
de Cobra en de procureur
Romy's opkomst in de drugsscene dateert uit de beginjaren tachtig en werd geschraagd door een paar goede contacten in België. Een daarvan was de beroepsgokker Baptist Andries, die wanneer dat zo uitkwam nuttige informatie uitwisselde met een Brusselse substituut-procureur, Claude Leroy. Die verbinding kwam goed van pas toen in september 1984 een paar uitvoerders van Romy dichtbij Brussel door de politie werden aangehouden met 1300 kilo hasj. De arrestatie bleek het resultaat te zijn van een grootscheeps, internationaal onderzoek naar de activiteiten van Romy en zijn club. De cobra kwam erachter dat daarover bij justitie in Brussel een interessant dossier op de plank lag. En wat belangrijker was: onder het bereik van Leroy. De deal was snel gemaakt. Via Andries betaalde Romy rond de twee ton aan Leroy in ruil voor een kopie van dat dossier. Daarin stond ondermeer te lezen dat het drugstransport waarbij zijn uitvoerders tegen de lamp waren gelopen was opgezet en begeleid door het Duitse Bundes Kriminalamt. Uitlokking dus en Romy's trawanten kwamen in april 1985 op vrije voeten. Maar het betekende wel het einde van de carrière van Leroy, die eind 1985 wegens schending van het ambtsgeheim tot anderhalf jaar gevangenisstraf werd veroordeeld. Hij ging onmiddellijk in hoger beroep, erop wijzend dat hij met het leveren van informatie aan de onderwereld meer aan de weet wilde komen over de Bende van Nijvel en andere tot dat complex behorende affaires. Een bekend soort smoes die ooit uit Amerika is overgewaaid en die in Nederland bijvoorbeeld door het IRT is gebruikt om de massale doorvoer van allerlei soorten shit te gedogen en zelfs te entameren.
In de loop van het onderzoek tegen Leroy werd ook Romy verhoord. Maar wel op neutraal terrein. In Baarle-Nassau. Volgens de Wong-tapes kreeg Romy daarna "een vrijgeleide naar Marbella om de heer Mansur in de val te lokken. Want de heer Mansur wordt gezien als een van de grootsten in de hasj in de hele wereld. Maar meneer Mansur, die met de PLO te maken heeft, heeft zijn eigen inlichtingendienst en komt daar dus heel snel achter, dus die laat Henk Romy lekker gaan. Henk Romy ging daarop naar Marokko en ging daar lekker de gevangenis in" (Parool 05-11-96).
Romy verdween inderdaad wegens hasjhandel achter de tralies van een Marokkaanse gevangenis. Maar in tegenstelling tot een aanzienlijk aantal Nederlandse vrachtwagenchauffeurs en toeristen die voor hetzelfde delict al dan niet terecht in koning Hassans bunkers huizen, niet voor lang. Begin 1988 werd Romy uitgeleverd aan onze zuiderburen voor hasjsmokkel vanuit Marokko naar België. Hij werd veroordeeld tot tien jaar, maar zat er geen dag voor in de gevangenis. Volgens Belgische bronnen omdat hij "die gegevens heeft over de procureur des konings en over die andere mensen die ze chanteerden". Mogelijk, maar volgens Leroy en diens echtgenote Dominique Mersch kan er ook een andere reden zijn.
de Cobra en de prins
Zowel Leroy zelf als zijn echtgenote bezochten in het voorjaar van 1986 de naar Paraguay gevluchte Jean Bultot, wiens naam prominent voorkomt in alle publicaties met betrekking tot de bende van Nijvel. De voormalige onderdirecteur van de gevangenis in St.Gillis en wapenexpert had eind januari van dat jaar de benen genomen, omdat hij vreesde voor zijn leven. Hij wist teveel. Vanuit Paraguay startte hij een correspondentie met het justitiële onderzoeksteam van Dendermonde onder leiding van rechter Freddy Troch, die de zaak van de Bende onder zich had. Volgens een rapportage van dat team had Bultot daarin onder meer het volgende vermeld: "Claude Leroy werd tijdens zijn proces geconfronteerd met een ongewoon personage: Romy Henk, persoon die superbeschermd wordt door een lid van de koninklijke familie in Nederland. Wanneer Leroy Claude gepoogd had om zulks te verklaren zou hij jong zijn gestorven". Troch en de zijnen hadden weliswaar andere prioriteiten, maar hun nieuwsgierigheid naar deze kwestie was wel degelijk gewekt. Een citaat uit een ander vertrouwelijk verslag van het onderzoeksteam dd. 32-06-86: "Leroy heeft als magistraat een internationale drugszaak behandeld. In deze zaak zou hij op "iets groots" gestuit zijn. Hooggeplaatste personen die internationaal gezagsdragend zijn, zouden in deze zaak betrokken zijn. Het onderzoek daarin werd uitgevoerd door Frans Reyniers van de gerechtelijke politie in Brussel. Henk Romy diende in deze zaak te worden verhoord. Toen Reyniers op rogatoire - getuigen verhorende - commissie naar Nederland moest, bleek dat Romy al gewaarschuwd was". Blijkbaar was Leroy nog wat voorzichtig, maar Troch cs. zetten door en op 26 juni is de substituut eindelijk bereid man en paard te noemen: "Op een gegeven ogenblik heeft Leroy een onderzoek in verband met drugs. Het bleek dat er ergens in Vlaanderen een clandestien druglabo werd uitgebaat. Op zeker moment werd een camion geladen met hasj onderschept en inbeslaggenomen. Terwijl de politiediensten alles onderzochten in verband met deze trafiek, gebeurde intussen elders in de omgeving van Antwerpen een trafiek van 25 ton drugs. In deze zaak zouden in België geen vooraanstaande personen zijn betrokken, doch in Nederland zou het kopstuk ervan prins Bernhard zijn. Als uitvoerder in verband met deze drugszaak wordt de naam Romy Henk genoemd, man die grote sier voert in Nederland, aldaar de hand boven het hoofd wordt gehouden door ?. Intussen werd Romy Henk in Marokko aangehouden, maar over zijn uitlevering werd op geen enkel ogenblik gesproken. In dit verband spreekt Leroy ook over een zekere Andries, die voor Romy Henk zou werken en drugs zou verhandelen".
de slangenkuil
De ontboezemingen van Leroy lijken op het eerste gezicht sterk op die van een stamineebezoeker na twintig glazen Kwak. Maar wie in dit verband weer eens een bescheiden blik werpt op de lijst van KZH's vrienden, onder wie vele hooggeplaatste personen die internationaal gezagsdragend zijn, bekruipt onwillekeurig toch een gevoel van herkenning.
Zoals al in eerdere afleveringen aan de orde kwam, droeg noch het OSJ- noch het Comtrax/FI-netwerk waarmee de prins gelieerd was een erg koosjer karakter. Verbindingen binnen dit kader met Syrische wapen- en drugsclan van al-Khassar, met de maffia, met (ex-) nazi's en de regimes van Paraguay, Marokko en Pakistan die kapitalen verdienden aan, cq. op de been bleven dankzij de drugshandel, liggen dicht onder de oppervlakte. Om maar niet te spreken van de connecties die ZKH indertijd onderhield met mensen als de maffia- en Mossadbankier Tibor Rosenbaum en de internationale wapen- en drugsfinancier Robert Vesco. En de huidige relatie via de exclusieve greens van een extravagante golfclub in Spanje tussen ZKH en George Bush, de regisseur van een formidabele stroom van wapens voor drugsdeals in het Midden-Oosten en Latijns-Amerika.
Het is dus misschien wel wat onverwacht dat de naam van de prins opduikt in het Belgische Bende van Nijvel-dossier, maar echt vreemd is het ook weer niet.
Jan Portein
6clopes- Messages : 1552
Date d'inscription : 23/12/2009
Godbille et les "ordres"
par Invité Mer 3 Mar - 13:56
Dans le rapport Godbille: l'OSMTJ: installé dans les locaux d’ETEC (Etudes Techniques et Commerciales nommé dans une affaire de trafic d’influence, chantage, extorsion). En rapport avec « l’Ordre de Saint-Jean Baptiste » (« Ordre de Saint-Jean », où appartiennent deux personnes qui sont intervenues dans le dossier Juan Borges de Van Espen : Guy Lambot et F. Van Vinckenroye). Grand maître : Antoine Zdrojewski. Grand prieur en France: Jacques Chaban-Delmas (avait le capitaine Moreau de Ferraz comme adjoint, un correspondant du SDECE). Grand prieur en Allemagne : Fred Sheuermann (responsable de l’Abwehr pour l’ouest de la France pendant la guerre ; collaborateur du BND, le service d’espionnage allemand mis au point par Reinhard Gehlen). Au Portugal : le Compte Sousa Fontes, proche de la PIDE (police politique de Salazar et Caetano). En Belgique : le général De Bruyn. Le faux « Ordre de Malte » associé au SAC et l’Ordre de Saint-Jean, a été nommé comme embryon d’un loge de type P2. L’Ordre de Saint-Jean serait derrière le coup d’état raté de Antonio Tejero en Espagne (’81).
Invité- Invité
Re: OSJ / Ordre militaire de Saint-Jean / mafia amsterdam / services arabes
par 6clopes Mer 3 Mar - 14:10
donc si je comprends bien Ordre du Temple Solaire et l'ordre de saint jean sont associés ?
OSMTJ / USA = CIA
OSMTJ / USA = CIA
6clopes- Messages : 1552
Date d'inscription : 23/12/2009
Ecoovie
par grand lug Mer 3 Mar - 15:28
a verifier :
Keteleer aussi dans Ecoovie (belgique)?
Rifaat Assad, famille de El AJJaz Faes ,vivant a Marbella ?
Keteleer aussi dans Ecoovie (belgique)?
Rifaat Assad, famille de El AJJaz Faes ,vivant a Marbella ?
grand lug- Messages : 748
Date d'inscription : 25/12/2009
Ecoovie : le gourou court toujours
par 6clopes Mer 3 Mar - 15:58
Roland Planchar, 20/02/2009
lalibre.be
"Devoir d’enquête" retrace le parcours de Joseph Maltais, de la secte Ecoovie en Belgique à sa vie au Canada. Des archives qui restent étonnantes et une actualité exclusive qui l’est tout autant. A voir, pour savoir ce que "secte" veut dire.
Cet homme, préviennent d’emblée les auteurs du "Devoir d’enquête" que diffuse ce vendredi à 20h45 La Une sous le titre : "Le pervers aux cent visages" (**), est extrêmement dangereux."
Et, de fait, la litanie des méfaits de Joseph Maltais, gourou de la secte Ecoovie, continue de surprendre, même si ce dangereux personnage est connu de longue date en Belgique. C’est "La Libre" qui l’avait fait sortir du bois fin 1988, époque à laquelle il occupait un château isolé de Tilff, au bord de l’Ourthe, ainsi que de vastes locaux au boulevard Poincaré, à Anderlecht. Locaux dont, pour la petite histoire, il ne réglait pas les loyers.
Tantôt révolutionnaire, philosophe, chef de tribu indienne, écologiste, homme d’affaires, gourou, évêque ou guérisseur, voire trafiquant d’armes ou agent double, selon les moments et les nécessités, Maltais s’est aussi vu en président du Conseil mondial des peuples, comme successeur de Ghandi ou de Martin Luther King ! De là à se faire appeler Maolin Tiam, Norman William, Piel Petjo Maltest ou Saumon ressourçant (si, si ), il n’y avait qu’un pas qui fut souvent franchi. Quant à son compère en escroquerie, Gustave Keteleer - dont il n’est plus question à ce jour -, il n’hésitait pas à apparaître à Bruxelles sous le nom de "prince de Faucigny-Lucinge", en 1988. C’est dire jusqu’où l’arnaque pouvait aller.
Et la folie humaine, avec les adeptes morts de l’absence quasi totale de soins ou de la nourriture trop rare ("Un peu d’huile, c’était de l’or"), avec les parents captifs, les familles déchirées, les enfants violés
Et avec aussi les victimes, comme celles qui, adultes ou non (le viol d’un bambin de 3 ans est même suspecté), admettaient des partouzes homosexuelles démentes pour favoriser la "gestion spirituelle des esprits" car leur chef était le seul "gestionnaire du sperme".
Pour celles de ces victimes qui ont pris conscience de la réalité ("Devoir d’enquête" en a retrouvées), Maltais est désormais et avant tout un charlatan, un "pervers qui porte la mort".
De Bruxelles à Managua
Et le temps n’est pas à l’imparfait : si les exactions de Maltais durent sans doute depuis un demi-siècle, s’il a maintenant 73 ans, il sévit toujours et, indiquent nos confrères, se cache au bout du monde, où il arnaque encore Les images sont là pour le montrer : on n’est plus dans les archives, mais dans le direct. Jusqu’au Nicaragua, où le gourou (que la justice de son pays, le Canada, n’a pas toujours suivi avec suffisamment de clairvoyance, semble-t-il) prospère encore, où il possède hôtel et commerces.
Emission instructive, documentée et percutante, ce numéro de "Devoir d’enquête" vaut le détour. Là, au moins, ce n’est pas de l’abstrait, mais du tangible : on voit ce que secte nuisible veut dire ; on comprend le pouvoir de manipulation d’un gourou ; on réalise ce que son charisme et sa force destructrice peuvent produire
lalibre.be
"Devoir d’enquête" retrace le parcours de Joseph Maltais, de la secte Ecoovie en Belgique à sa vie au Canada. Des archives qui restent étonnantes et une actualité exclusive qui l’est tout autant. A voir, pour savoir ce que "secte" veut dire.
Cet homme, préviennent d’emblée les auteurs du "Devoir d’enquête" que diffuse ce vendredi à 20h45 La Une sous le titre : "Le pervers aux cent visages" (**), est extrêmement dangereux."
Et, de fait, la litanie des méfaits de Joseph Maltais, gourou de la secte Ecoovie, continue de surprendre, même si ce dangereux personnage est connu de longue date en Belgique. C’est "La Libre" qui l’avait fait sortir du bois fin 1988, époque à laquelle il occupait un château isolé de Tilff, au bord de l’Ourthe, ainsi que de vastes locaux au boulevard Poincaré, à Anderlecht. Locaux dont, pour la petite histoire, il ne réglait pas les loyers.
Tantôt révolutionnaire, philosophe, chef de tribu indienne, écologiste, homme d’affaires, gourou, évêque ou guérisseur, voire trafiquant d’armes ou agent double, selon les moments et les nécessités, Maltais s’est aussi vu en président du Conseil mondial des peuples, comme successeur de Ghandi ou de Martin Luther King ! De là à se faire appeler Maolin Tiam, Norman William, Piel Petjo Maltest ou Saumon ressourçant (si, si ), il n’y avait qu’un pas qui fut souvent franchi. Quant à son compère en escroquerie, Gustave Keteleer - dont il n’est plus question à ce jour -, il n’hésitait pas à apparaître à Bruxelles sous le nom de "prince de Faucigny-Lucinge", en 1988. C’est dire jusqu’où l’arnaque pouvait aller.
Et la folie humaine, avec les adeptes morts de l’absence quasi totale de soins ou de la nourriture trop rare ("Un peu d’huile, c’était de l’or"), avec les parents captifs, les familles déchirées, les enfants violés
Et avec aussi les victimes, comme celles qui, adultes ou non (le viol d’un bambin de 3 ans est même suspecté), admettaient des partouzes homosexuelles démentes pour favoriser la "gestion spirituelle des esprits" car leur chef était le seul "gestionnaire du sperme".
Pour celles de ces victimes qui ont pris conscience de la réalité ("Devoir d’enquête" en a retrouvées), Maltais est désormais et avant tout un charlatan, un "pervers qui porte la mort".
De Bruxelles à Managua
Et le temps n’est pas à l’imparfait : si les exactions de Maltais durent sans doute depuis un demi-siècle, s’il a maintenant 73 ans, il sévit toujours et, indiquent nos confrères, se cache au bout du monde, où il arnaque encore Les images sont là pour le montrer : on n’est plus dans les archives, mais dans le direct. Jusqu’au Nicaragua, où le gourou (que la justice de son pays, le Canada, n’a pas toujours suivi avec suffisamment de clairvoyance, semble-t-il) prospère encore, où il possède hôtel et commerces.
Emission instructive, documentée et percutante, ce numéro de "Devoir d’enquête" vaut le détour. Là, au moins, ce n’est pas de l’abstrait, mais du tangible : on voit ce que secte nuisible veut dire ; on comprend le pouvoir de manipulation d’un gourou ; on réalise ce que son charisme et sa force destructrice peuvent produire
6clopes- Messages : 1552
Date d'inscription : 23/12/2009
Re: OSJ / Ordre militaire de Saint-Jean / mafia amsterdam / services arabes
par grand lug Mer 3 Mar - 16:07
Pourquoi de grands intérêts par SDRA pour chateau de Tilff, présence auprès de Keteeler d'un amiral francais en guerre contre la guerre nucléaire des sous marins lanceurs d'engins , l'amiral avait detourne les notes cosmic (secretes) de l'arme atomique francaise ! owen
grand lug- Messages : 748
Date d'inscription : 25/12/2009
Rifaat al-Assad / the 'Butcher of Hama': famille El Ajjaz ?
par 6clopes Mer 3 Mar - 16:32
Rifaat al-Assad
AKA 'Butcher of Hama'.
Rifaat is the younger brother of Hafez al-Assad, AKA 'The Sphinx', AKA 'The Lion of Damascus'.
Country: Syria.
Kill tally: Up to 25,000 killed in Hama during a siege of the city in February 1982. (Estimates of the number killed vary from 5,000 to 25,000. It is likely that the real figure is somewhere near the lower end of the estimates.)
Background: Human occupation of ancient or 'Greater' Syria (the lands now recognised as Jordan, Israel, Lebanon, Palestine and Syria) can be traced back at least 11 thousand years, to 9000 BC. Evidence of the region's first cities dates to around 4000 BC.
Over the following centuries Greater Syria falls into the sphere of successive powers (Egypt, Assyria, Babylon, Persia, Greece, Rome) and becomes a cultural and religious melting pot, with Judaism, Christianity and Islam all having an influence. In 1516 the region becomes a province of the Ottoman Empire.
Ottoman rule nears its end at the start of the First World War, a time which is also marked by the rise of the Syrian independence movement.
The British seize on this desire for independence to further their war effort. Arabs are encouraged to revolt against the Ottomans. In return, the British pledge support for the establishment of an independent Arab state following the war.
However, the British renege on their pledge and Greater Syria is carved up among European powers. The French are given control over Lebanon and Syria. The British take Jordan and Palestine. Provision is made of the establishment of a Jewish state within Palestine.
By 15 April 1946 the French are finally gone. Syria celebrates its independence on April 17.
Syria now enters a prolonged period of instability, coup, counter-coup and shifting regional allegiance as sectarian, religious and military factions within the country via for influence. More background.
Mini biography: Rifaat al-Assad is born in 1937 in the village of al-Qurdaha, 200 km northwest of Damascus, in the Syrian province of Latakia. He is the youngest of 11 children and the younger brother of Hafez al-Assad.
The al-Assad family are poor but well-respected peasants. They are members of the Numaylatillah clan and Matawirah tribe within the Alawite sect (a branch of Shia Islam). The Alawites are the largest of the minorities in Syria, comprising about 12% of the population.
The al-Assad's original family name is said to have been al-Wahash, meaning "beast" in Arabic. This name was changed at some stage (and perhaps by Hafez) to al-Assad, meaning "lion".
Though he studies political science and economics at Damascus University, Rifaat opts for a career in the military. He trains at the Homs Military Academy and joins the army in 1963.
Rifaat will polygamously marry four wives: Amirah (a cousin from al-Qurdaha), Aneesi (a cousin of Hafez's wife), Raja Barakat (a member of the Sunni establishment) and Lina al-Khayyir (a member of one of the most prominent Alawite families in Syria).
Hafez al-Assad is born on 6 October 1930, also in al-Qurdaha. He is the ninth of the family's 11 children.
Hafez receives his secondary education at a school in Latakia on the coast. In 1952 he is admitted to the Air Force College in Aleppo, graduating in 1955 as a lieutenant pilot.
In 1957 he travels to the Soviet Union to learn how to fly MIG-15s and MIG-17s.
Hafez marries Anissa Makhloof. The couple have four sons (Basil, Bashar, Majid and Maher) and a daughter (Bushra).
1946 - Syria gains independence on 17 April.
1948 - The State of Israel is formally proclaimed on 14 May 1948. Arab military forces, including Syria invade the following day. The Arab incursion is unsuccessful. A cease-fire is declared in 1949. Israel is left occupying more territory than originally granted by the United Nations.
1949 - The first of Syria's coups occurs on 30 March. The first counter-coup occurs less than five months later on 14 August. Further coups follow on 19 December 1949, 28 November 1951 and 25 February 1954.
In this atmosphere of political instability, left-wing influences, including the Baath Party (Arab Socialist Resurrection) and the Syrian Communist Party begin to gain ascendancy.
Baath is a pan-Arab movement committed to socialism, Arab nationalism and secularism. By the end of 1957 the party, along with the communists and other left-wing factions, controls the government.
Hafez Assad is an early member of the party, joining in 1946, soon after it is formed. Rifaat joins the party in 1952.
In order to preserve its power, Baath turns to Egyptian President Gamal Abdul-Nasser, asking for a union between Syria and Egypt.
1958 - Syria and Egypt formally join as the United Arab Republic (UAR) on 1 February.
However, Baath's plan backfires. The party is marginalised and Syria subordinated by the dominance of Nasser and Egypt.
During this period, Hafez is stationed in Egypt. Along with other Syrian officers he begins to plan for the overthrow of the administration in Damascus and the dissolution of the union with Egypt.
1961 - On 28 September a military coup is staged in Damascus. Syria secedes from the UAR and reestablishes itself as the Syrian Arab Republic. The pattern of coup and counter-coup resumes and becomes increasingly violent.
Hafez is temporarily removed from the Air Force on 2 December and posted in the Ministry of Sea Transportation. Along with other members of the Baath Party he begins to plan for a coup to restore the party to power.
1963 - The Baath Party takes control of government following a coup on 8 March. However, the party is not unified. Factions favouring pan-Arab unity and Syrian "regionalism" continuously jostle for power, leading to the formation and dissolution of successive governments.
The regionalists favour implementing the Party's social program of land reform and nationalisation within Syria. They also advocate closer ties with the Soviet Union. Hafez is aligned with the regionalists.
Baath declares a state or emergency soon after taking power. The state of emergency enables the government to suppress dissent and control the media. Criticism of the regime is forbidden. The state of emergency remains in force to this day.
Meanwhile, Hafez is reappointed to the Air Force with the rank of major. In 1964 he is promoted to general and placed on the Baath Party's Regional Command.
1965 - Hafez is appointed as commander of the Air Force. Rifaat is appointed commander of a special security force.
1966 - On 23 February Hafez participates in a coup that brings the regionalists to power. Soon after, he is appointed as minister for defence in the new government. Rifaat's special security force also plays a key role in the coup.
A counter-coup attempt takes place on 8 September but fails when Hafez threatens to use the Air Force against the coup plotters.
1967 - When Egypt moves 100,000 troops and 1,000 tanks across the Suez Canal into the Sinai Peninsula in May Israel starts preparing for a war.
Believing the Arabs intend an all-out attack, the Israeli's decide on a preemptive blow against Egypt, Syria, Jordan and Iraq.
On 5 June, two weeks after the Egyptian troop deployment, a massive Israeli air strike is launched against the Arab nations, beginning the 'Six-Day War'.
The Arab air forces are wiped out within hours. Left without any air cover the Egyptians are overwhelmed and pushed back across the Sinai and the Suez. When Jordan shells Jerusalem the Israelis take all of the city and the West Bank (Judea and Samaria). The Israelis also occupy the Golan Heights in Syria and most of the Gaza Strip.
With its victory Israel has tripled the size of the territory under its control, united Jerusalem and increased the number of Palestinians living in Israeli-occupied land to over one million.
About 16,000 Arabs, mostly Egyptians, and 800 Israeli soldiers have died in the war.
The defeat shakes the Syrian regime and sets the scene for Hafez's rise to power.
1970 - In September the Jordanian Army begins to launch attacks against camps in Jordan that are occupied by Palestinian refugees from Israel. The camps are controlled by the Palestine Liberation Organisation (PLO).
The Syrian Army backs the PLO and sends about 200 tanks into Jordan to provide support. However, the Syrian Air Force, headed by Hafez, refuses to provide air cover and the army is forced to withdraw.
On 13 November Hafez has his opponents arrested and brings a new government to power in a bloodless coup. Once again Rifaat's special security force is instrumental in securing the coup.
On 19 November Hafez is appointed as prime minister and minister of defence.
1971 - On 12 March Hafez is elected president for a seven-year term. He also takes control of the Baath Party, the military and the security forces ("mukhabarat").
Rifaat's special security force evolves into the so-called Defence Companies (Saraya al-Difaah), an elite military unit independent of regular armed forces.
The Companies comprise about 15,000 to 25,000 specially trained and equipped officers and men. Most recruits are Alawites. The Companies are considered to be Hafez Assad's private army and a counter-coup strike-force. They are also involved in internal security. The size of the force will later grow to about 55,000.
Rifaat is given command of the Companies and made the nation's vice president for military and national security affairs.
Other members of Hafez's family are also given prominent positions within the security forces. Older brother Jamil commands the Murtada militia. Nephew Adnan commands the Struggle Companies (Saraya as Sira). Another nephew, Fawwaz, heads a security force stationed in Latakia. Brother-in-law Adnan Makhluf commands the Republican Guard.
Syria under Hafez is effectively an autocracy controlled by the military and run by single-party, both of which are headed by Hafez. Alawites hold most key positions within the military and security forces. Social dissent is monitored and controlled by a network of 15 competing intelligence agencies.
Initially Hafez is seen as having a moderating effect on domestic politics, on Syria's relations with regional neighbours and on broader foreign affairs.
However, opposition from Sunni Muslims mounts. Sunni Muslims comprise the majority of the Syrian population. They are disgruntled with the Alawite hold on power and by the secular leaning of the Baath-dominated government.
1973 - In February Sunni militants stage a series of riots in predominantly Sunni cities such as Hama and Homs.
Meanwhile, on 6 October, Syria and Egypt launch a surprise attack against Israel on two fronts. During 18 days of bloody fighting the Israelis drive the Syrians back and surround the Egyptian Third Army. A cease-fire is declared on 22 October and hostilities finally end on 25 October.
1976 - In May, Syria intervenes in the Lebanese Civil War, sending troops to back the Lebanese Front (comprised principally of Maronite Christians) against the Lebanese National Movement (comprised of Muslims, Druzes, leftists, and sections of the PLO).
The intervention marks the beginning of the ongoing direct involvement of Syria and the Syrian military in Lebanese domestic affairs.
1978 - In February, Hafez is elected unopposed for a second seven-year term.
1979 - Sunni militants, spearheaded by the Muslim Brotherhood, launch a series of attacks within Syria, targeting Alawites and government and military installations. In June, 50 Alawite cadets at the military academy in Aleppo are gunned down.
1980 - Violence by the Sunni militants steps up. In June at least two attempts are made on Hafez's life. In revenge, Rifaat's Defence Companies kill between 500 and 1,000 Muslim Brotherhood suspects begin held at a prison near Palmyra in the centre of Syria. The men are shot in their cells.
Meanwhile, war breaks out between Iraq and Iran. Hafez backs the Iranians, beginning an ongoing relationship which will later see both countries sponsor Shia militants operating in Lebanon under the banner of Hezbollah (Party of God).
1981 - Hafez resolves to root out the Sunni militants from their strongholds. Membership of the Muslim Brotherhood is made a capital offence. In March and April security forces descend on Aleppo and Hama looking for militants. About 200 to 300 people are killed and sections of both cities are destroyed.
In Lebanon, meanwhile, Rifaat founds the Arab Knights of the Arab Democratic Party, a pro-Syrian militia largely composed of Lebanese Alawites of Syrian origin. The party, along with other pro-Syrian Lebanese militias, is supported by the Defence Companies.
During this time, Rifaat also uses his position to further his business ventures, both legitimate and illicit, and amass personal wealth.
He establishes an illegal, unregulated port at the coastal city of Latakia through which he smuggles goods. The port is guarded by members of the Defence Companies. It is reported that he is involved in drug trafficking and in the trade of other illegal goods.
By the turn of the century his personal fortune is estimated at between US$2 billion and US$4 billion.
1982 - In February the full force of the Syrian army is brought to bear on the Sunni stronghold at Hama. Several thousand troops commanded by Rifaat, including units from the Defence Companies, move into the city.
Over a period of two weeks, entire sections of the city, including the architecturally significant ancient quarter, are reduced to rubble by tanks, artillery fire and warplanes. Between 5,000 and 25,000 people are killed, including about 1,000 soldiers. (It is likely that the real figure is somewhere near the lower end of the estimates.)
Rifaat later denies involvement in the massacre, saying "I never entered Hama," and claiming that he was not in charge of Syria's security forces at that time.
Meanwhile, Israel invades Lebanon in June.
During this conflict, Syria is implicated in the assassination of Lebanese president and Maronite Christian leader Bashir Gemayel on 14 September. The assassination results in the massacre of up to 3,000 Palestinians by Christian Phalangist militia at the Sabra and Shatila refugee camps in Beirut.
Hafez is also implicated in the bombing of the headquarters of US and French forces in Lebanon that kills 298 on the 23 October 1983.
1983 - In November, Hafez suffers a severe heart attack and is hospitalised for several months.
Rifaat attempts to take advantage of his brother's illness and seize power. Units from the Defence Companies are dispatched around Damascus. However, troops loyal to Hafez confront the Companies and Rifaat's bid fails.
1984 - In March, Hafez's health improves sufficiently to allow him to regain control of the country.
However, the rivalry between the brothers flares again in May when Hafez suffers a relapse.
Order is restored by the end of the month. Rifaat is relieved of his command of the Defence Companies and, along with several of his military rivals, sent overseas on a "diplomatic mission."
The Defence Companies are also reordered and absorbed into the broader military, depriving Rifaat of his power-base.
Rifaat is allowed to return to Syria at the end of the year, arriving in Damascus on 26 November.
1985 - In January a meeting of the Baath Party confirms Hafez as leader. Rifaat is ranked as fifth in the party hierarchy, with the position of vice president for security affairs.
Later, Hafez wins another seven-year term as president. He will be elected unopposed for two more terms, in 1992 and 1999.
1986 - As a result of political infighting over the issue of succession to Hafez, Rifaat goes into exile in Europe, living in France, Switzerland and Marbella in southern Spain. He is permanently escorted by about 30 bodyguards.
1991 - Following the invasion of Kuwait by Iraq and the refusal by Iraqi dictator Saddam Hussein to follow a UN Security Council demand for Iraq's unconditional withdrawal, a coalition of 33 world nations led by the US counterattacks, starting the six-week Gulf War, also known as 'Operation Desert Storm'. Syria sides with the allied forces and sends troops to combat the Iraqis.
1992 - Rifaat returns to Syria to attend his mother's funeral. He will reside in Syria on and off for the next six years.
1994 - Hafez's eldest son and heir-apparent Basil is killed in a car accident on 12 January. Younger son Bashar is recalled from medical school in London and groomed for a leadership role.
Rifaat returns briefly to Syria for Basil's funeral.
1997 - Rifaat establishes a 24-hour satellite TV news channel, the Arabic News Network. Based in London and run by his son Sumar, the network frequently broadcasts criticisms of the Assad regime in Syria.
1998 - Rifaat is formally stripped of his position as vice president and expelled from the Baath Party. He again goes into exile.
1999 - Syrian security forces arrest many of Rifaat's supporters in Syria. Rifaat's illegal port at Latakia is closed down.
2000 - Hafez dies from heart disease on 10 June. He is buried in the family cemetery at al-Qurdaha.
Hafez is succeeded as president by his younger son Bashar. Rifaat, a potential leadership rival, is warned that he will be arrested if he returns to Syria for his brother's funeral.
The Independent newspaper quotes Rifaat as saying to his dead brother, "They regarded me as a lurking danger and thus barred me from paying respects and praying before your body.
"You have left a sudden and tragic vacuum which some believed they could fill, underestimating the issue of your succession and downplaying the enormity of responsibility."
2005 - Rifaat announces that he wants to return to Syrian to resume his "political responsibilities."
"Syria is in trouble, and I want to take part in saving it," Rifaat is quoted as saying.
"I have nothing but love for my nephew (Bashar). But I have condemned the way he rules."
Rifaat heads the United National Group, an umbrella organisation for parties and groups seeking political reform in Syria.
Comment: During the research for the pages on this site I have often been confronted with tangled tales of intrigue, conspiracy, plot and double-cross. But never before have I come across anything like Syria. Trying to unpick the jumble of threads that form the knotted story of the country would take years of in-depth study and is frankly well beyond the resources of this small enterprise. Even if the time and resources were available there is no guarantee that the outcome would bear even the slightest resemblance to the truth.
What is presented here is cursory and incomplete. It may give some hint of the course of events and the people at their root, but it most certainly does not provide firm evidence of responsibility.
AKA 'Butcher of Hama'.
Rifaat is the younger brother of Hafez al-Assad, AKA 'The Sphinx', AKA 'The Lion of Damascus'.
Country: Syria.
Kill tally: Up to 25,000 killed in Hama during a siege of the city in February 1982. (Estimates of the number killed vary from 5,000 to 25,000. It is likely that the real figure is somewhere near the lower end of the estimates.)
Background: Human occupation of ancient or 'Greater' Syria (the lands now recognised as Jordan, Israel, Lebanon, Palestine and Syria) can be traced back at least 11 thousand years, to 9000 BC. Evidence of the region's first cities dates to around 4000 BC.
Over the following centuries Greater Syria falls into the sphere of successive powers (Egypt, Assyria, Babylon, Persia, Greece, Rome) and becomes a cultural and religious melting pot, with Judaism, Christianity and Islam all having an influence. In 1516 the region becomes a province of the Ottoman Empire.
Ottoman rule nears its end at the start of the First World War, a time which is also marked by the rise of the Syrian independence movement.
The British seize on this desire for independence to further their war effort. Arabs are encouraged to revolt against the Ottomans. In return, the British pledge support for the establishment of an independent Arab state following the war.
However, the British renege on their pledge and Greater Syria is carved up among European powers. The French are given control over Lebanon and Syria. The British take Jordan and Palestine. Provision is made of the establishment of a Jewish state within Palestine.
By 15 April 1946 the French are finally gone. Syria celebrates its independence on April 17.
Syria now enters a prolonged period of instability, coup, counter-coup and shifting regional allegiance as sectarian, religious and military factions within the country via for influence. More background.
Mini biography: Rifaat al-Assad is born in 1937 in the village of al-Qurdaha, 200 km northwest of Damascus, in the Syrian province of Latakia. He is the youngest of 11 children and the younger brother of Hafez al-Assad.
The al-Assad family are poor but well-respected peasants. They are members of the Numaylatillah clan and Matawirah tribe within the Alawite sect (a branch of Shia Islam). The Alawites are the largest of the minorities in Syria, comprising about 12% of the population.
The al-Assad's original family name is said to have been al-Wahash, meaning "beast" in Arabic. This name was changed at some stage (and perhaps by Hafez) to al-Assad, meaning "lion".
Though he studies political science and economics at Damascus University, Rifaat opts for a career in the military. He trains at the Homs Military Academy and joins the army in 1963.
Rifaat will polygamously marry four wives: Amirah (a cousin from al-Qurdaha), Aneesi (a cousin of Hafez's wife), Raja Barakat (a member of the Sunni establishment) and Lina al-Khayyir (a member of one of the most prominent Alawite families in Syria).
Hafez al-Assad is born on 6 October 1930, also in al-Qurdaha. He is the ninth of the family's 11 children.
Hafez receives his secondary education at a school in Latakia on the coast. In 1952 he is admitted to the Air Force College in Aleppo, graduating in 1955 as a lieutenant pilot.
In 1957 he travels to the Soviet Union to learn how to fly MIG-15s and MIG-17s.
Hafez marries Anissa Makhloof. The couple have four sons (Basil, Bashar, Majid and Maher) and a daughter (Bushra).
1946 - Syria gains independence on 17 April.
1948 - The State of Israel is formally proclaimed on 14 May 1948. Arab military forces, including Syria invade the following day. The Arab incursion is unsuccessful. A cease-fire is declared in 1949. Israel is left occupying more territory than originally granted by the United Nations.
1949 - The first of Syria's coups occurs on 30 March. The first counter-coup occurs less than five months later on 14 August. Further coups follow on 19 December 1949, 28 November 1951 and 25 February 1954.
In this atmosphere of political instability, left-wing influences, including the Baath Party (Arab Socialist Resurrection) and the Syrian Communist Party begin to gain ascendancy.
Baath is a pan-Arab movement committed to socialism, Arab nationalism and secularism. By the end of 1957 the party, along with the communists and other left-wing factions, controls the government.
Hafez Assad is an early member of the party, joining in 1946, soon after it is formed. Rifaat joins the party in 1952.
In order to preserve its power, Baath turns to Egyptian President Gamal Abdul-Nasser, asking for a union between Syria and Egypt.
1958 - Syria and Egypt formally join as the United Arab Republic (UAR) on 1 February.
However, Baath's plan backfires. The party is marginalised and Syria subordinated by the dominance of Nasser and Egypt.
During this period, Hafez is stationed in Egypt. Along with other Syrian officers he begins to plan for the overthrow of the administration in Damascus and the dissolution of the union with Egypt.
1961 - On 28 September a military coup is staged in Damascus. Syria secedes from the UAR and reestablishes itself as the Syrian Arab Republic. The pattern of coup and counter-coup resumes and becomes increasingly violent.
Hafez is temporarily removed from the Air Force on 2 December and posted in the Ministry of Sea Transportation. Along with other members of the Baath Party he begins to plan for a coup to restore the party to power.
1963 - The Baath Party takes control of government following a coup on 8 March. However, the party is not unified. Factions favouring pan-Arab unity and Syrian "regionalism" continuously jostle for power, leading to the formation and dissolution of successive governments.
The regionalists favour implementing the Party's social program of land reform and nationalisation within Syria. They also advocate closer ties with the Soviet Union. Hafez is aligned with the regionalists.
Baath declares a state or emergency soon after taking power. The state of emergency enables the government to suppress dissent and control the media. Criticism of the regime is forbidden. The state of emergency remains in force to this day.
Meanwhile, Hafez is reappointed to the Air Force with the rank of major. In 1964 he is promoted to general and placed on the Baath Party's Regional Command.
1965 - Hafez is appointed as commander of the Air Force. Rifaat is appointed commander of a special security force.
1966 - On 23 February Hafez participates in a coup that brings the regionalists to power. Soon after, he is appointed as minister for defence in the new government. Rifaat's special security force also plays a key role in the coup.
A counter-coup attempt takes place on 8 September but fails when Hafez threatens to use the Air Force against the coup plotters.
1967 - When Egypt moves 100,000 troops and 1,000 tanks across the Suez Canal into the Sinai Peninsula in May Israel starts preparing for a war.
Believing the Arabs intend an all-out attack, the Israeli's decide on a preemptive blow against Egypt, Syria, Jordan and Iraq.
On 5 June, two weeks after the Egyptian troop deployment, a massive Israeli air strike is launched against the Arab nations, beginning the 'Six-Day War'.
The Arab air forces are wiped out within hours. Left without any air cover the Egyptians are overwhelmed and pushed back across the Sinai and the Suez. When Jordan shells Jerusalem the Israelis take all of the city and the West Bank (Judea and Samaria). The Israelis also occupy the Golan Heights in Syria and most of the Gaza Strip.
With its victory Israel has tripled the size of the territory under its control, united Jerusalem and increased the number of Palestinians living in Israeli-occupied land to over one million.
About 16,000 Arabs, mostly Egyptians, and 800 Israeli soldiers have died in the war.
The defeat shakes the Syrian regime and sets the scene for Hafez's rise to power.
1970 - In September the Jordanian Army begins to launch attacks against camps in Jordan that are occupied by Palestinian refugees from Israel. The camps are controlled by the Palestine Liberation Organisation (PLO).
The Syrian Army backs the PLO and sends about 200 tanks into Jordan to provide support. However, the Syrian Air Force, headed by Hafez, refuses to provide air cover and the army is forced to withdraw.
On 13 November Hafez has his opponents arrested and brings a new government to power in a bloodless coup. Once again Rifaat's special security force is instrumental in securing the coup.
On 19 November Hafez is appointed as prime minister and minister of defence.
1971 - On 12 March Hafez is elected president for a seven-year term. He also takes control of the Baath Party, the military and the security forces ("mukhabarat").
Rifaat's special security force evolves into the so-called Defence Companies (Saraya al-Difaah), an elite military unit independent of regular armed forces.
The Companies comprise about 15,000 to 25,000 specially trained and equipped officers and men. Most recruits are Alawites. The Companies are considered to be Hafez Assad's private army and a counter-coup strike-force. They are also involved in internal security. The size of the force will later grow to about 55,000.
Rifaat is given command of the Companies and made the nation's vice president for military and national security affairs.
Other members of Hafez's family are also given prominent positions within the security forces. Older brother Jamil commands the Murtada militia. Nephew Adnan commands the Struggle Companies (Saraya as Sira). Another nephew, Fawwaz, heads a security force stationed in Latakia. Brother-in-law Adnan Makhluf commands the Republican Guard.
Syria under Hafez is effectively an autocracy controlled by the military and run by single-party, both of which are headed by Hafez. Alawites hold most key positions within the military and security forces. Social dissent is monitored and controlled by a network of 15 competing intelligence agencies.
Initially Hafez is seen as having a moderating effect on domestic politics, on Syria's relations with regional neighbours and on broader foreign affairs.
However, opposition from Sunni Muslims mounts. Sunni Muslims comprise the majority of the Syrian population. They are disgruntled with the Alawite hold on power and by the secular leaning of the Baath-dominated government.
1973 - In February Sunni militants stage a series of riots in predominantly Sunni cities such as Hama and Homs.
Meanwhile, on 6 October, Syria and Egypt launch a surprise attack against Israel on two fronts. During 18 days of bloody fighting the Israelis drive the Syrians back and surround the Egyptian Third Army. A cease-fire is declared on 22 October and hostilities finally end on 25 October.
1976 - In May, Syria intervenes in the Lebanese Civil War, sending troops to back the Lebanese Front (comprised principally of Maronite Christians) against the Lebanese National Movement (comprised of Muslims, Druzes, leftists, and sections of the PLO).
The intervention marks the beginning of the ongoing direct involvement of Syria and the Syrian military in Lebanese domestic affairs.
1978 - In February, Hafez is elected unopposed for a second seven-year term.
1979 - Sunni militants, spearheaded by the Muslim Brotherhood, launch a series of attacks within Syria, targeting Alawites and government and military installations. In June, 50 Alawite cadets at the military academy in Aleppo are gunned down.
1980 - Violence by the Sunni militants steps up. In June at least two attempts are made on Hafez's life. In revenge, Rifaat's Defence Companies kill between 500 and 1,000 Muslim Brotherhood suspects begin held at a prison near Palmyra in the centre of Syria. The men are shot in their cells.
Meanwhile, war breaks out between Iraq and Iran. Hafez backs the Iranians, beginning an ongoing relationship which will later see both countries sponsor Shia militants operating in Lebanon under the banner of Hezbollah (Party of God).
1981 - Hafez resolves to root out the Sunni militants from their strongholds. Membership of the Muslim Brotherhood is made a capital offence. In March and April security forces descend on Aleppo and Hama looking for militants. About 200 to 300 people are killed and sections of both cities are destroyed.
In Lebanon, meanwhile, Rifaat founds the Arab Knights of the Arab Democratic Party, a pro-Syrian militia largely composed of Lebanese Alawites of Syrian origin. The party, along with other pro-Syrian Lebanese militias, is supported by the Defence Companies.
During this time, Rifaat also uses his position to further his business ventures, both legitimate and illicit, and amass personal wealth.
He establishes an illegal, unregulated port at the coastal city of Latakia through which he smuggles goods. The port is guarded by members of the Defence Companies. It is reported that he is involved in drug trafficking and in the trade of other illegal goods.
By the turn of the century his personal fortune is estimated at between US$2 billion and US$4 billion.
1982 - In February the full force of the Syrian army is brought to bear on the Sunni stronghold at Hama. Several thousand troops commanded by Rifaat, including units from the Defence Companies, move into the city.
Over a period of two weeks, entire sections of the city, including the architecturally significant ancient quarter, are reduced to rubble by tanks, artillery fire and warplanes. Between 5,000 and 25,000 people are killed, including about 1,000 soldiers. (It is likely that the real figure is somewhere near the lower end of the estimates.)
Rifaat later denies involvement in the massacre, saying "I never entered Hama," and claiming that he was not in charge of Syria's security forces at that time.
Meanwhile, Israel invades Lebanon in June.
During this conflict, Syria is implicated in the assassination of Lebanese president and Maronite Christian leader Bashir Gemayel on 14 September. The assassination results in the massacre of up to 3,000 Palestinians by Christian Phalangist militia at the Sabra and Shatila refugee camps in Beirut.
Hafez is also implicated in the bombing of the headquarters of US and French forces in Lebanon that kills 298 on the 23 October 1983.
1983 - In November, Hafez suffers a severe heart attack and is hospitalised for several months.
Rifaat attempts to take advantage of his brother's illness and seize power. Units from the Defence Companies are dispatched around Damascus. However, troops loyal to Hafez confront the Companies and Rifaat's bid fails.
1984 - In March, Hafez's health improves sufficiently to allow him to regain control of the country.
However, the rivalry between the brothers flares again in May when Hafez suffers a relapse.
Order is restored by the end of the month. Rifaat is relieved of his command of the Defence Companies and, along with several of his military rivals, sent overseas on a "diplomatic mission."
The Defence Companies are also reordered and absorbed into the broader military, depriving Rifaat of his power-base.
Rifaat is allowed to return to Syria at the end of the year, arriving in Damascus on 26 November.
1985 - In January a meeting of the Baath Party confirms Hafez as leader. Rifaat is ranked as fifth in the party hierarchy, with the position of vice president for security affairs.
Later, Hafez wins another seven-year term as president. He will be elected unopposed for two more terms, in 1992 and 1999.
1986 - As a result of political infighting over the issue of succession to Hafez, Rifaat goes into exile in Europe, living in France, Switzerland and Marbella in southern Spain. He is permanently escorted by about 30 bodyguards.
1991 - Following the invasion of Kuwait by Iraq and the refusal by Iraqi dictator Saddam Hussein to follow a UN Security Council demand for Iraq's unconditional withdrawal, a coalition of 33 world nations led by the US counterattacks, starting the six-week Gulf War, also known as 'Operation Desert Storm'. Syria sides with the allied forces and sends troops to combat the Iraqis.
1992 - Rifaat returns to Syria to attend his mother's funeral. He will reside in Syria on and off for the next six years.
1994 - Hafez's eldest son and heir-apparent Basil is killed in a car accident on 12 January. Younger son Bashar is recalled from medical school in London and groomed for a leadership role.
Rifaat returns briefly to Syria for Basil's funeral.
1997 - Rifaat establishes a 24-hour satellite TV news channel, the Arabic News Network. Based in London and run by his son Sumar, the network frequently broadcasts criticisms of the Assad regime in Syria.
1998 - Rifaat is formally stripped of his position as vice president and expelled from the Baath Party. He again goes into exile.
1999 - Syrian security forces arrest many of Rifaat's supporters in Syria. Rifaat's illegal port at Latakia is closed down.
2000 - Hafez dies from heart disease on 10 June. He is buried in the family cemetery at al-Qurdaha.
Hafez is succeeded as president by his younger son Bashar. Rifaat, a potential leadership rival, is warned that he will be arrested if he returns to Syria for his brother's funeral.
The Independent newspaper quotes Rifaat as saying to his dead brother, "They regarded me as a lurking danger and thus barred me from paying respects and praying before your body.
"You have left a sudden and tragic vacuum which some believed they could fill, underestimating the issue of your succession and downplaying the enormity of responsibility."
2005 - Rifaat announces that he wants to return to Syrian to resume his "political responsibilities."
"Syria is in trouble, and I want to take part in saving it," Rifaat is quoted as saying.
"I have nothing but love for my nephew (Bashar). But I have condemned the way he rules."
Rifaat heads the United National Group, an umbrella organisation for parties and groups seeking political reform in Syria.
Comment: During the research for the pages on this site I have often been confronted with tangled tales of intrigue, conspiracy, plot and double-cross. But never before have I come across anything like Syria. Trying to unpick the jumble of threads that form the knotted story of the country would take years of in-depth study and is frankly well beyond the resources of this small enterprise. Even if the time and resources were available there is no guarantee that the outcome would bear even the slightest resemblance to the truth.
What is presented here is cursory and incomplete. It may give some hint of the course of events and the people at their root, but it most certainly does not provide firm evidence of responsibility.
6clopes- Messages : 1552
Date d'inscription : 23/12/2009
Re: OSJ / Ordre militaire de Saint-Jean / mafia amsterdam / services arabes
par grand lug Mer 3 Mar - 16:42
el Ajjaz copain (partage du pain,de plastique)avec Genoud
grand lug- Messages : 748
Date d'inscription : 25/12/2009
Grosse panique à la DGSE
par 6clopes Mer 3 Mar - 16:50
Le site d'Alpha international diffuse la littérature d'un certain "Pr" Francis Dessart sur la recherche en parapsychologie. Francis Dessart est une personnalité contestée qu'on retrouve parmi les défenseurs de la liberté de conscience et des "nouvelles spiritualités". Alpha international figure parmi les 172 sectes épinglées par le rapport du parlement belge de 1995, au titre des groupes de moins de 50 adeptes. Le bouquin de Jean-Pierre Bayard sur les sociétés secrètes et les sectes lui consacre quelques lignes (page 243 de l'édition de 1997, en situant Alpha international dans la mouvance New Age. Francisco Del Campo et Martin Brofman (le corps mémoire) aurait figuré parmi ses animateurs.
Les enquêteurs en charge du dossier ECOOVIE à la BSR de Bruxelles (35rc) sous la resposabilité de M. Van den Plas. Quelques noms apparaissant dans le dossier: Francis Dessart, Maligny Eurokim, Jean ?TILLIGENTILINY?, ainsi que les membres de L'Euro Diana Nuovo Ordine Politico + un amiral français qui se serait opposé à la force de frappe française ! (??) Cet amiral aurait rejoint le gourou et agent américain Norman William, avec les plans d'un sous-marin nucléaire français. Grosse panique à la DGSE !
Les enquêteurs en charge du dossier ECOOVIE à la BSR de Bruxelles (35rc) sous la resposabilité de M. Van den Plas. Quelques noms apparaissant dans le dossier: Francis Dessart, Maligny Eurokim, Jean ?TILLIGENTILINY?, ainsi que les membres de L'Euro Diana Nuovo Ordine Politico + un amiral français qui se serait opposé à la force de frappe française ! (??) Cet amiral aurait rejoint le gourou et agent américain Norman William, avec les plans d'un sous-marin nucléaire français. Grosse panique à la DGSE !
6clopes- Messages : 1552
Date d'inscription : 23/12/2009
Ecoovie: mandats d'arrêt levés mais le parquet fait appel...
par 6clopes Mer 3 Mar - 17:01
HAQUIN,RENE
Mardi 4 avril 1989
Alors que le juge Van Espen venait de faire interroger le FBI sur l'énorme marché américano-iranien et sur les lourdes commissions qui seraient à l'origine de l'existence des traites indonésiennes suspectes saisies en marge du dossier Ecoovie, la chambre du conseil n'a pas attendu la réponse américaine: elle a levé lundi les deux mandats d'arrêt décernés en décembre à charge du Canadien Pierre-Doris Maltais (alias Norman William) et de l'homme d'affaires flamand Gustave Keteleer. Mais dès lundi après-midi, on apprenait que le parquet faisait appel. C'est donc à la chambre des mises en accusation à trancher maintenant.
Le parquet avait une fois encore requis la confirmation des mandats d'arrêt tout en acceptant leur mise en liberté sous caution. Le défenseur des deux inculpés, Me Marc De Pril, avait insisté sur la longueur de la détention préventive (quatre mois).
Pour la première fois la chambre du conseil présidée par M. Joosten a donc rendu une ordonnance favorable aux inculpés dans ce dossier à multiples facettes dans lequel on ne voit pas beaucoup plus clair aujourd'hui qu'au premier jour.
Les perquisitions faites depuis décembre, tant dans les immeubles du boulevard Poincaré à Bruxelles, qui servaient de siège à une série d'associations et de sociétés suspectes, qu'au château Sainval à Tilff, racheté à Ariane Dumoulin par une énigmatique «fondation Pont-Spoerry» et qui servait de résidence aux étranges acolytes de Norman William, n'ont toujours pas permis au juge Van Espen de retrouver les caisses de documents qu'il cherche.
La disparition de ces documents, la remise par un intermédiaire de photos à caractère pédophilique qui semblent provenir de l'appartement occupé par le «pasteur Pont» dans les dépendances du château de Tilff, ont déjà valu à un policier liégeois, Michel Boomans, et au commissaire de police de Tilff (Esneux), Pierre Navez, d'être renvoyés devant le tribunal correctionnel de Liège, le premier pour vol de documents, le second pour recel et destruction de ces documents.
Le canard de Tilff
En décembre, la plupart des proches de Norman William qui résidaient au château Sainval ont précipitamment quitté la Belgique et la châtelaine elle-même a passé la frontière hollandaise d'où elle lance des attaques contre les enquêteurs et le magistrat instructeur, dans une feuille intitulée «Le canard de Tilff», distribuée dans la région.
Un dossier plus ancien ouvert au parquet de Marche-en-Famenne et concernant des irrégularités dans des sociétés et associations où revient le nom de Gustave Keteleer, et dans lequel est cité le bourgmestre (non re-nommé) de Vielsalm Marcel Remacle, a été joint au dossier Ecoovie instruit à Bruxelles par le juge Van Espen.
Restent enfin les questions que posent ces «promissory notes» (traites) indonésiennes dont nous avons parlé déjà et qui touchent selon Gustave Keteleer à des commissions énormes provenant d'un gigantesque marché américano-iranien datant de l'époque Carter, avant la prise de pouvoir de Khomeiny. Le juge Van Espen a fait interroger les autorités indonésiennes à Djakarta et les représentants de l'Indonésie à Bruxelles sur l'authenticité d'une traite de 2,8 millions de dollars que possédait Keteleer et d'autres traites saisies chez son avocat Me De Pril. Les questions du juge qui touchent au signataire de ces traites (le général Hartomo, beau-frère du président indonésien), n'ont pas été posées par l'ambassade de Belgique à Djakarta pour des raisons diplomatiques, a fait savoir le département des Affaires extérieures à Bruxelles. Pour le reste, Djakarta se borne à répondre que les signataires de ces traites ne pouvaient engager qu'eux-mêmes, et pas l'Etat indonésien. La défense de Keteleer produit cependant un document de l'ambassadeur indonésien à Damas qui certifie l'inverse.
Le FBI interrogé
A Bruxelles, les enquêteurs ont obtenu de la part du consul d'Indonésie des éléments de réponse qui confirment l'authenticité de ces traites et leur lien avec l'énorme marché américano-iranien dont parle Gustave Keteleer. Fin mars, le juge Van Espen a fait envoyer au représentant du FBI pour le Benelux des questions portant sur le versant américain de cette affaire. La correspondance est passée par le bureau belge d'Interpol. Le juge Van Espen attend les explications du délégué du FBI pour le Benelux, M. Roland O l'Allier. Il y est aussi question du rôle joué par Hubert Villalon, ancien conseiller du président Carter, dans l'affaire des otages de l'ambassade américaine en Iran, qui selon certains serait liée à cet Irangate. Des lettres de remerciements du président Carter à Villalon (qu'on retrouve dans l'affaire des traites indonésiennes) figurent aussi au dossier du juge et tendent à accréditer la réalité de ce marché.
En marge de la décision de la chambre du conseil de remettre en liberté les deux inculpés, il est à signaler que le Canadien, qui semble fort affaibli, a reçu à deux reprises en prison des lettres de menaces, tout récemment encore, dans une message envoyé de Suisse: on lui annonce purement et simplement que son éventuelle remise en liberté permettrait (à qui?) de «fêter son assassinat» ce mardi, jour anniversaire de l'assassinat le 4 avril 1968 à Memphis du pasteur noir Martin Luther King, que le Canadien Norman William affirme avoir connu...
On le constate: rien de ce qui s'ajoute à ce dossier ne le simplifie...
RENÉ HAQUIN.
Mardi 4 avril 1989
Alors que le juge Van Espen venait de faire interroger le FBI sur l'énorme marché américano-iranien et sur les lourdes commissions qui seraient à l'origine de l'existence des traites indonésiennes suspectes saisies en marge du dossier Ecoovie, la chambre du conseil n'a pas attendu la réponse américaine: elle a levé lundi les deux mandats d'arrêt décernés en décembre à charge du Canadien Pierre-Doris Maltais (alias Norman William) et de l'homme d'affaires flamand Gustave Keteleer. Mais dès lundi après-midi, on apprenait que le parquet faisait appel. C'est donc à la chambre des mises en accusation à trancher maintenant.
Le parquet avait une fois encore requis la confirmation des mandats d'arrêt tout en acceptant leur mise en liberté sous caution. Le défenseur des deux inculpés, Me Marc De Pril, avait insisté sur la longueur de la détention préventive (quatre mois).
Pour la première fois la chambre du conseil présidée par M. Joosten a donc rendu une ordonnance favorable aux inculpés dans ce dossier à multiples facettes dans lequel on ne voit pas beaucoup plus clair aujourd'hui qu'au premier jour.
Les perquisitions faites depuis décembre, tant dans les immeubles du boulevard Poincaré à Bruxelles, qui servaient de siège à une série d'associations et de sociétés suspectes, qu'au château Sainval à Tilff, racheté à Ariane Dumoulin par une énigmatique «fondation Pont-Spoerry» et qui servait de résidence aux étranges acolytes de Norman William, n'ont toujours pas permis au juge Van Espen de retrouver les caisses de documents qu'il cherche.
La disparition de ces documents, la remise par un intermédiaire de photos à caractère pédophilique qui semblent provenir de l'appartement occupé par le «pasteur Pont» dans les dépendances du château de Tilff, ont déjà valu à un policier liégeois, Michel Boomans, et au commissaire de police de Tilff (Esneux), Pierre Navez, d'être renvoyés devant le tribunal correctionnel de Liège, le premier pour vol de documents, le second pour recel et destruction de ces documents.
Le canard de Tilff
En décembre, la plupart des proches de Norman William qui résidaient au château Sainval ont précipitamment quitté la Belgique et la châtelaine elle-même a passé la frontière hollandaise d'où elle lance des attaques contre les enquêteurs et le magistrat instructeur, dans une feuille intitulée «Le canard de Tilff», distribuée dans la région.
Un dossier plus ancien ouvert au parquet de Marche-en-Famenne et concernant des irrégularités dans des sociétés et associations où revient le nom de Gustave Keteleer, et dans lequel est cité le bourgmestre (non re-nommé) de Vielsalm Marcel Remacle, a été joint au dossier Ecoovie instruit à Bruxelles par le juge Van Espen.
Restent enfin les questions que posent ces «promissory notes» (traites) indonésiennes dont nous avons parlé déjà et qui touchent selon Gustave Keteleer à des commissions énormes provenant d'un gigantesque marché américano-iranien datant de l'époque Carter, avant la prise de pouvoir de Khomeiny. Le juge Van Espen a fait interroger les autorités indonésiennes à Djakarta et les représentants de l'Indonésie à Bruxelles sur l'authenticité d'une traite de 2,8 millions de dollars que possédait Keteleer et d'autres traites saisies chez son avocat Me De Pril. Les questions du juge qui touchent au signataire de ces traites (le général Hartomo, beau-frère du président indonésien), n'ont pas été posées par l'ambassade de Belgique à Djakarta pour des raisons diplomatiques, a fait savoir le département des Affaires extérieures à Bruxelles. Pour le reste, Djakarta se borne à répondre que les signataires de ces traites ne pouvaient engager qu'eux-mêmes, et pas l'Etat indonésien. La défense de Keteleer produit cependant un document de l'ambassadeur indonésien à Damas qui certifie l'inverse.
Le FBI interrogé
A Bruxelles, les enquêteurs ont obtenu de la part du consul d'Indonésie des éléments de réponse qui confirment l'authenticité de ces traites et leur lien avec l'énorme marché américano-iranien dont parle Gustave Keteleer. Fin mars, le juge Van Espen a fait envoyer au représentant du FBI pour le Benelux des questions portant sur le versant américain de cette affaire. La correspondance est passée par le bureau belge d'Interpol. Le juge Van Espen attend les explications du délégué du FBI pour le Benelux, M. Roland O l'Allier. Il y est aussi question du rôle joué par Hubert Villalon, ancien conseiller du président Carter, dans l'affaire des otages de l'ambassade américaine en Iran, qui selon certains serait liée à cet Irangate. Des lettres de remerciements du président Carter à Villalon (qu'on retrouve dans l'affaire des traites indonésiennes) figurent aussi au dossier du juge et tendent à accréditer la réalité de ce marché.
En marge de la décision de la chambre du conseil de remettre en liberté les deux inculpés, il est à signaler que le Canadien, qui semble fort affaibli, a reçu à deux reprises en prison des lettres de menaces, tout récemment encore, dans une message envoyé de Suisse: on lui annonce purement et simplement que son éventuelle remise en liberté permettrait (à qui?) de «fêter son assassinat» ce mardi, jour anniversaire de l'assassinat le 4 avril 1968 à Memphis du pasteur noir Martin Luther King, que le Canadien Norman William affirme avoir connu...
On le constate: rien de ce qui s'ajoute à ce dossier ne le simplifie...
RENÉ HAQUIN.
6clopes- Messages : 1552
Date d'inscription : 23/12/2009
IRANGATE: Ecoovie / Filière Happart / trafic armes / affaire cools ????
par 6clopes Mer 3 Mar - 18:33
Keteleer > Remacle > Rulmont > happart, vander biest et consorts
??? JEHAY ??? qui est-ce ?
??? JEHAY ??? qui est-ce ?
6clopes- Messages : 1552
Date d'inscription : 23/12/2009
Contenu sponsorisé
Sujets similaires» Les relations de monsieur Gol
» Miss Mafia 2010
» 1992, une aubaine pour la mafia
» La mafia albanaise choisit la Belgique
» Mafia: Le dernier degré de l'infiltration
» Miss Mafia 2010
» 1992, une aubaine pour la mafia
» La mafia albanaise choisit la Belgique
» Mafia: Le dernier degré de l'infiltration
Page 1 sur 1
Permission de ce forum:
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum